Henk Pufflemans ziet nieuwe loten | c.k.v. Unitas / Perspectief

01-12

Henk Pufflemans ziet nieuwe loten

Geplaatst door Henk Puffelmans op 01-12-2017. 870 weergaven.

Vergeef me het leidmotief, maar ik ga het weer over tuinklusjes hebben. Niet dat ik dol ben op zulke klusjes, integendeel: zelfs als ik de Hulk zou zijn, had ik nog geen groene vingers. Sowieso is aan mij geen superheld verloren gegaan; ik zou -als ik mijn leerlingen mag geloven- gezien mijn lichaamsbouw hooguit Tweepersoonsbedman zijn…

Afijn, de tuin dus. Het was weer tijd voor het snoeien van de leilindes in de voortuin. Elk najaar moeten de bomen gesnoeid worden en het jaar erop, zo rond de tijd dat de nachtvorst zijn intrede doet, zijn de knotten weer voorzien van soms meterslange nieuwe loten- het is verbazend hoe volhardend en koppig de natuur is.

Nu is het afknippen van de ontsproten takken geen lastig werkje: het is gewoon een kwestie van een voor een de acht takken per boom langsgaan en met een scherp snoeimes het hout te lijf gaan. Slechts een enkele loot is in een jaar tijd zo fanatiek gegroeid dat ik er een klein zaagje voor nodig heb. Na een uurtje of twee (Pa Puffelmans was zoals elk jaar mijn kompaan) waren de twee bomen weer kaal en stonden ze weer prachtig als Engelse guards in het gelid voor mijn huis. Geduld is een schone zaak!

Al knippend realiseerde ik me dat onze vereniging wel iets van die koppigheid en volharding van de natuur wegheeft: hoeveel leden onze club ook wel niet verlaten, hoeveel talenten ook besluiten te stoppen voor ze in de seniorenteams spelen, elk jaar ontspruiten toch weer nieuwe loten aan de Unitasstam. Sommige zijn zelfs zo stevig en sterk dat ze bijna zo dik zijn als een oude tak! Neem nou Mike van Boven: een junior nog, maar hij heeft al zo veel meters in de seniorenteams gemaakt, dat het hem niet uit lijkt te maken of hij in het derde, tweede of het eerste invalt. En hoe! Vorige week bijvoorbeeld was niet aan hem af te zien dat hij nog maar een jong twijgje is.

Fijn om te zien onze vereniging elk jaar groeit en bloeit. Voor trainers moet het prachtig zijn om de pupillen zonder moeite te zien meedoen in een ander, hoger team. En voor ons als publiek is het een hele geruststelling dat dankzij zulke talenten het voortbestaan van de club verzekerd is. Sommige loten hoef je namelijk niet te snoeien; die moet je stekken, zodat er een nieuwe boom kan groeien…

PS van nieuwe loten gesproken: bij de ingang zijn ze nog te koop!