Vrijdag 4 april was het zover.

Na drukke voorbereiding  naar Montleban met 5 voitures vol met bagage, paklijst en proviand en goede zin begon de reis. Bij Nederweert de 1ste stop voor une cafe  bij het AC restaurant.  Wij vervolgen onze journee met blauwe schtroumpf in het vizier om bij de volgende halte de vers gemaakte monchou taarten van Arjen en Cristien eens goed onder de loupe te nemen. Om een cijfer te geven tussen 1 en 10…. en bewoordingen van het kan altijd beter laten we de taarten ons goed doen. Mét of zonder topping, heerlijk!  Na een dikke 300 km en nog wat zoekwerk, het leek wel een puzzle-rit, komen we aan in ons bescheiden onderkomen. Nou dus niet, slaapkamers en badkamers in overvloed, gezellige woon en zitkamer en natuurlijk de sauna voor Arjen en Ton. Tuin op het zuiden en een trekker voor Selma.

Na toch veel gesleep met matrassen, het zijn toch kuddedieren, iedereen wil gezellig bij elkaar, had iedereen zijn intrek genomen. Op naar Boerengolf op één of andere lama-boerderij. Geweldig, door de vlaaien van de dieren, die het overigens ook moesten ontgelden door bepaalde individuen, de heuvels over om de 14 holes te volbrengen. geen makkelijke klus, maar toch een geweldig uitje. Aangekomen in ons onderkomen werden al snel de voorbereidingen getroffen voor de barbecues. Het vlees was verzorgd door Sam. Lekkere worstjes, karboos en speklapjes namen gretig aftrek.  Iedereen had nu ook wel trek want je hebt geen benul van tijd als je zo in de weer bent.  

Daarna klaverjassen, het spel 30 seconden en halli galli van Selma viel goed in de smaak. Goede muziek mag natuurlijk niet ontbreken dus die was top geregeld door Arjen. Gezellige boel. Om een uur of 2.00 werd het tijd om te gaan knorren. Daar ik de kamer deelde met nog 3 andere had ik wel zo mijn bedenkingen over het slaapgedrag van deze lieden. Mijn verwachtingen kwamen uit. Aan de buitenmuur van ons huis hing een zaag die je met 2 man moest bedienen. Die is die nacht goed gebruikt. Alle bomen in de omtrek zijn plat gegaan volgens mij. De Friese staartklok tikte er ook goed op los. Het bleek later echter een reiswekkertje van Sam te zijn. De schone dame in de hoek maakte vreemde smakgeluiden die ik niet kon plaatsen. Om 5 uur vertrok Arjen  met matras en al naar een solo kamer en om 6 uur ben ik ook maar vertrokken. Wat een nacht, zonder slaap. Om 7.15 gewekt door Carla om het ontbijt klaar te zetten voor de meute, merci beaucoup.  Eieren met spek gingen er goed in en iedereen maakte een lunchpakket voor die dag. De 2e dag stond er een wandeltocht op het programma. Allez Zaterdagochtend om 9:00 vertrokken we naar Houffalize waar onze wandeltocht over een tweetal mountain bike route zou beginnen. De stemming zat er meteen goed in en iedereen die we in het dorp tegen kwamen werd enthousiast begroet met bonjour, iets te enthousiast misschien, want op een enkele keer na waren verstoorde blikken ons deel. Al snel verlieten we het dorp en kwamen we aan bij onze eerste klimtocht van de dag, een weg die langs een aantal chalets liep en daarna overging in een onverharde weg door het bos. Hier werden we al snel ingehaald door een groep mountain bikers die begroet werden met “bonjour”  en na het passeren werden (goed)gekeurd door enkele dames in ons gezelschap. Een stukje verder ging de weg dan eindelijk over in een echte mountain bike trail en begon het echte werk, steeds steiler omhoog kronkelde het pad vol oneffenheden, stenen en wortels die een eerste aanslag deden op de conditie van diverse groepsleden. Ook werd het gat tussen de koplopers en de rest van de groep steeds groter. Regelmatig namen de koplopers een korte pauze om de anderen bij te laten komen. Na een aantal kilometers lopen over afwisselend onverharde wegen en paden kwamen we aan bij een dorp waar een paar mensen gebruik maakten van het toilet bij een café. Het was inmiddels al elf uur geweest, maar onze gids had een ander dorp in gedachten voor een koffie break, dus lieten wij het café verder links liggen en liepen verder.

Daar ik de wandeltocht niet heb gedaan heb ik Ton opgehaald bij de brug. Vervolgens zijn wij naar het oorlogsmuseum in Bastogne geweest. Hier wordt ingegaan hoe het dagelijks leven er uit zag  in de oorlog. Er zijn veel belevingsruimtes, zoals de schuilkelder, een cafe, 3D film. Daarbij zijn veel materialen en documenten tentoon gesteld. Wij vonden het de moeite waard voor een bezoek. Terug in ons huis waren de anderen ook terug van de wandeltocht en die bleek toch wel zwaar geweest te zijn. Voetjes omhoog en genieten van het zonnetje , cake van Willem en appeltaart van Petra gingen erin als koek.  Vanavond staat er een Indische rijsttafel op het menu die grotendeels de 1ste avond klaargemaakt was. Bon apetit. Een pluim voor iedereen en zeker voor onze grootmeester Ton die hier heel wat energie en uurtjes ingestoken heeft. Chapeau. Ja, en dan is het zover. In een fraai uitgedoste outfit opende Jojo de bonte avond, die gevuld zou worden  met een 3tal acts. Selma, Carla en Christien begonnen met raad je gaatje; een soort lichaamsspel. Neuzen, voeten, navels en voor [op] de hand liggende lichaamsdelen moesten geraden worden door een gaatje in een doek. Erg geslaagd. Vervolgens traden jojo, Margreet en Harry op als K3. Hier uit kon je echt uit concluderen dat alle pasjes goed ingestudeerd waren, wat een souplesse, wie had je nou aan de lijn Harry? 

Met “I want to break free” van Queen door een stel maffe traverstieten ging het dak eraf. De jury koos Queen als winnaar zodat ze hun act nog een keer mochten opvoeren. Daarna werd er een muziekquiz door Arjen gedaan. Best wel moeilijk maar dat zal wel met opvoeding te maken hebben of een gerenratiekloofje of niet Reinou? De stemming zat er goed in, zingen, dansen, polonaises en de nacht werd afgesloten met ; de hoogste tijd ; van Andre Hazes uit volle borst. En natuurlijk “Voltooid verleden tijd” voor Peter!

Dag 3.

Abseilen stond er op het programma en dat is niet niks. Bij aankomst werd een uitleg gegeven door Ab. Tuigjes werden omgedaan en het feest kon beginnen. Eerst werd er geklommen en dat bleek nog best zwaar te zijn. Dan het abseilen. Margreeth en Jojo overwonnen hun angst. Maarten vloog bijna over de kop. Peter liet even zien dat dit voor hem niet de 1ste keer was. geweldig. het lijkt zo gemakkelijk. ga jij, weet ik nog niet, ik ga echt niet, ik zie nog wel, hoorde ik voorbij komen, nou iedereen heeft het gedaan, ik niet hoor,  en daar neem ik mijn petje voor af. Het is wel 18 meter en van beneden lijkt het niet zo spannend. Formidable.  Teruggekomen in ons landhuis hebben we nog even lekker gegeten en het huis opgeruimd. Tijd om te vertrekken. De reis ging voorspoedig en zondagavond waren we weer terug bij Unitas.

Wat een Super weekend hebben wij gehad!  Peter en Ditty bedankt voor het organiseren en alles wat erbij komt kijken. Als ik een cijfer zou geven.......Het ging naar mijn idee in een sneltreinvaart maar het was echt genieten en zeker een keer voor herhaling vatbaar en ik hoop dat iedereen daar ook zo over denkt.

Au revoir en tot een volgende keer.

Rob & Maarten