Henk Puffelmans ziet.... een veerboot | c.k.v. Unitas / Perspectief

09-03

Henk Puffelmans ziet.... een veerboot

Geplaatst door Henk Puffelmans op 09-03-2019. 659 weergaven.

Het was vorige week voorjaarsvakantie, en ik zat in m’n blote bassie in de tuin. Nu weet ik ook wel dat klimaat iets anders is dan het weer en dat één zwaluw geen zomer maakt, maar ik begon me toch langzaamaan te realiseren dat er iets aan de hand is met de natuur. Nu ben ik -en ik geloof dat u dat in de loop van dit zaalseizoen hebt kunnen lezen- een rasoptimist, dus ik omarmde de voorlente met volle teugen. Ja, het hoorde wellicht een graad of acht te vriezen (net als vorig jaar), maar goed: een Coronaatje in de vakantie is natuurlijk een heerlijk voorschot op een prachtige nazomer.

Natuurlijk weet ik ook wel dat klimaatverandering rampzalige gevolgen kan hebben, zeker voor ons Harderwijkers: dat dijkje bij de Stille Wei is nou niet direct heel hoopgevend als het om een stijgende zeespiegel gaat. Sommige mensen maakt dat rampscenario niet uit: ze zijn toch dood als de gevolgen zichtbaar worden. Madame de Pompadour, vrouw van Lodewijk XV, zei ooit: ‘Après nou, la déluge’, wat vertaald betekent: ‘Na ons de zondvloed.’ Ik geloof niet dat ik ooit een treffender metafoor heb gezien voor het standpunt van sommige klimaatsceptici.

Goed, met 21 graden op een vakantiedag ging ik dus een zomers fietstochtje maken met de zesjarige. We lummelden in een stief halfuurtje naar de McDonald’s bij Strand Horst en daar legde ik haar uit waarom op die plek een boot lag en de functie van die boot was. De naam van de pont, Flegel (‘Flevoland-Gelderland’) was mooi, maar het vooruitzicht van een McFlurry met M&M’s was mooier: de honger won het van het avontuur. We spraken af hier binnenkort terug te komen voor een zomers vaartochtje.

De afgelopen seizoenen kon ik na drie alinea’s over een dagelijkse beslommering of iets wat me opviel in de media altijd prima een mooie positieve link met onze korfballers bedenken. Het lukt me echter niet om na zo’n seizoen steeds maar weer positief te blijven. Het was gewoon geen goed seizoen en we kwamen op alle fronten te kort; er is een grens aan een positieve insteek. En de link met korfbal? Ja, het werd ons te heet onder de voeten. En ja, het water is ons tot de lippen gestegen. En ja, we zijn geen dijk van een team gebleken. En ja, ons korfbal was als fastfood: snel, vlug, rommelig opgemaakt en wellicht met een zure oprisping achteraf. Is er dan geen énkel lichtpuntje, geen énkele positieve afsluiting? Nou ja, die veerboot dan. Die gaat wel weg, maar komt áltijd weer terug. Over twee jaar zijn we ongetwijfeld weer aangemeerd in de hoofdklasse. Kijken of onze vlegels dan iets langer op hun plek blijven liggen...