Henk Puffelmans ziet..... lovers | c.k.v. Unitas / Perspectief

18-02

Henk Puffelmans ziet..... lovers

Geplaatst door Henk Puffelmans op 18-02-2023. 285 weergaven.

Deze week gaf ik les op het moment dat op 14 februari de jaarlijkse rozen in school werden uitgedeeld. Een ervaren docent weet dan: stop maar met de les. Er zijn belangrijker dingen te doen dan de foutieve samentrekking. Het bewijst wel: het wordt weer lente! En inderdaad, als je ‘s ochtends zo rond 6:30 wakker wordt, hoor je de vogels al hoopvol fluiten, en ‘s middags rijd je ouderwets met de zon in je rug je thuis tegemoet. Rond de school waar ik werk zijn nog genoeg weilanden om te zien dat de natuur weer uit de winterslaap ontwaakt: er dartelen alweer lammetjes in de wei. En de geur overdag, de geur! Het is geen wonder dat de natuur zich langzaamaan gaat opmaken voor opnieuw een heerlijk voorjaar.

De in 2013 veel te jong overleden bard Maarten van Roozendaal schreef over precies deze observatie het nummer ‘Mooi’, een ode aan de lurkende lammeren en de hosta’s wier knoppen op barsten staan - om te janken zo mooi. Hij moest er 44 voor worden om het eindelijk te zien, maar hij was goddank dus nóg een jonge lente waard. En wat een lied is het: voor wie het niet kent, heb ik meteen een huiswerkopdracht: thuis stante pede youtube aanslingeren en het opzoeken: je ziet een gulzige Van Roozendaal met zijn vaste band stralen. Niet voor niets is het lied vorig jaar door tijdschrift Oor uitgeroepen tot mooiste Nederlandstalige lied ooit.

We zijn goddank dus nog een mooie lente waard. En dat lijkt een observatie uit de categorie ‘nogal wiedes’, maar denk maar mee: je wordt zo’n 80 jaar. De eerste vijftien jaar van je leven ben je alleen maar met jezelf en je plek in de wereld bezig, dus laat je zo rond je achttiende eens om je heen beginnen te kijken: dan houd je nog maar zo’n dikke zestig lentes over. Dat is niet veel! Goed om je heen kijken dus!

Nou ja, om je heen kijken in de Sypel geeft je geen glimp van irissen die pronken met stampers als koralen. Maar: je ziet wel Unitas, een familieclub waar de basis voor die families elke lente gelegd werd en wordt. Of dat vanavond bij het eerste het geval is, weet ik niet: daarvoor zit ik niet dicht genoeg op het vuur. Maar kijk gerust bij alle andere korfbalwestrijden de komende tijd: het is weer lente, dus hangt er een andere energie in de zaal. En als je dit jaar geen Valentijn had? Geen nood: de clubliefde van Unitas hamert net zo hard op je hart. Ik ben goddank dus nóg een Korfbal League-wedstrijd waard. Mooi!