Nieuws

16-03

Om heel eerlijk te zijn: de column van deze week had ik al op de vrijdag voor de wedstrijd tegen Avanti geschreven. Ik zou het hebben over metaforen: vergelijkingen waarmee je iets duidelijk probeert te maken. Elke goed gekozen metafoor heeft een vergelijkingspunt met de werkelijkheid, en het leek me aardig om daar eens over te mijmeren. Dat we op zaterdag een prima, probleemloze wedstrijd zouden spelen, had geen invloed op de onderwerpskeuze: de actualiteit deed er immers niet meer zo toe; na de de wedstrijd tegen Mid Fryslan zou het seizoen als een nachtkaars uitgaan, en dat haakje zou ik gebruiken voor de inleiding: het was een mooie metafoor voor het teleurstellende einde van het seizoen.

Twee weken geleden was het namelijk over en uit, dachten we. De play-offs waren definitief uit zicht - zelfs de meest positieve supporter toog met een gevoel van teleurstelling en berusting naar de bar. En toen zagen we ‘s avonds een week later op de livestream ineens Dalto winnen van Mid-Fryslan, en plotseling was er weer van alles mogelijk! Het deed me een beetje denken aan juni 1995: het Nederlands voetbalelftal had uit verloren van Belarus (door een goal van Cherasimets) en het EK leek onbereikbaar. Maar omdat nummer twee in de poule Tsjechië later die avond verloor van dwergstaat Luxemburg, bleef de achterdeur op een kier staan. Een daverende verrassing, zouden we destijds zeggen.

Nu is daveren een gek werkwoord. Het komt sowieso als werkwoord amper voor, en als adjectief ken ik het alleen bij het zelfstandig naamwoord ‘verrassing’- ik ken niets anders dat ook zou kunnen ‘daveren’. En zo zijn er wel meer van die vaste combinaties: een copieuze maaltijd, een lommerrijke laan, iemand die puissant rijk is: al die bijvoeglijke naamwoorden komen slechts voor in combinatie met deze specifieke woorden. Ik ken maar een handjevol van zulke voorbeelden, maar ik vind ze prachtige voorbeelden van hoe rijk onze taal is. Gelukkig kan ik dus toch nog een taalkundige draai geven aan de column, nu ik het oorspronkelijke plan heb moeten laten varen.

Voor vanavond zit er niets anders op dan álles geven, en hopen dat Top in Arnemuiden net zo stug is als altijd: AWDTV verloor immers ook punten in Zeeland, en DSC en Unitas hadden het bijzonder zwaar, dus het is niet ondenkbaar dat ook Mid Fryslan niet wint. Maar goed, onze kluif is ook niet de makkelijkste: voormalig landskampioen TOP staat niets voor niets op de derde plek; zij spelen echter nergens meer om, de playoffs zijn al bereikt. En dus mogen we hopen op een stunt: in de laatste wedstrijd alsnog die strohalm grijpen, simpelweg omdat onze honger naar winst te groot is. En als het vanavond niet lukt? Dan resten ons na dit enerverende seizoen vooral trots, en tranen die over onze wangen zullen biggelen. Maar goed, ik heb een rotsvast vertrouwen in de goede afloop. En dat zijn weer  twee van die vaste combinaties, overigens.