Yeehaw! Na maanden van intensieve voorbereiding trokken we van 7 t/m 9 juni met 148 cowboys en cowgirls van Unitas naar het Wilde Westen van… Elburg! Geen A-junioren dit jaar, maar van F tot en met B was iedereen van de partij. Ondanks het regenachtige weer hebben we er een onvergetelijk avontuur van gemaakt, vol sport, spel, lekke tenten en megaveel plezier. Tussen de bedrijven door hadden we nog voor een verrassing gezorgd, een echte rodeostier. Wie kan er het langst op blijven zitten? Ook het terrein bood onze Unitassers voldoende lol met een eigen storm/klauterbaan, voetbalgoals en een basket. Naast alle toffe spellen die we hadden bedacht een leuke aanvulling!

Zaterdag – Het avontuur begint
De B, C en D-jeugd vertrokken als eerste richting kampterrein, gevolgd door de E en F. Bij aankomst begon het tenten-opzet-spektakel, waarbij het weer ons gelukkig nog behoorlijk mee zat. Met dank aan de hulp van begeleiders en ouders stonden de tenten buiten snel en lagen de matjes en luchtbedden zowel binnen als buiten rap klaar en kon de eerste snoep en chips uit de tassen gehaald worden. 

Na de gezamenlijke opening met de klassieke kampliedjes als Tante Pie en Grauwtje de Ezel en natuurlijk Knettergekke Unitas gingen de 16 teams – elk met hun eigen Wilde Westen-identiteit – aan de slag met het maken van een schatkaart. De creativiteit spatte ervan af: van cowboysterren tot cactussen en hoefijzers, alles kwam voorbij. En natuurlijk met het nodige geklieder en gesmeer.

Vervolgens genieten van het heerlijke avondeten (complimenten aan de keukenploeg!) en dan tijd voor  Bob’s Saloon! Een groepsactiviteit met casinospellen zoals het Rad van Fortuin, BlackJack, Mastermind, Levende Fruitmachine. Er werd gegokt bij het leven, verloren en ook weer gewonnen. En was je alles kwijt? Dan kon je door oefeningen te doen weer nieuwe inzet ophalen bij de bank.  

De jongste kinderen luisterden daarna bij het kampvuur naar een spannend verhaal, terwijl de D en C zich uitleefden met levend kwartet. Het viel nog niet mee om in een dichtbegroeid bos 5 van de zelfde attributen bij elkaar te sprokkelen zonder getikt te worden door de verdedigers maar het is toch gelukt!

De B-jeugd sloot de avond af met het Rode Lantaarnspel – een mooi einde van de eerste dag. Tenminste dat had de begeleiding in gedachten. Het bleef echter lang onrustig, was het de spanning, hing er iets in de lucht? Wie zal het zeggen. Er waren zelfs een paar fanatiekelingen die dachten dat het nog een goed idee was om rond 03.00 te gaan schieten op een korf. Die werden de volgende ochtend getrakteerd op corvee :-).

Zondag – Puzzeltocht

De nacht was nat en dat is helemaal niet erg wanneer je een goede tent hebt (of binnen slaapt). Wel een tip voor een paar tentgebruikers voor de volgende keer: zorg dat je luifel goed dicht doet zodat er geen water via de luifel naar binnen loopt en zorg dat je al je raampjes dicht hebt. Met die tips scheelt dat ons vast volgend jaar weer twee of drie tenten uitdweilen en slaapzakken te drogen hangen. Onze pioniers lieten zich er niet door uit het veld slaan en we begonnen de dag met een stevig ontbijt. De ochtendactiviteit bestond uit allerlei spellen waarbij elk groepje puzzelstukjes moesten verzamelen, die vervolgens leiden tot de schatkist, ergens verstopt op het terrein.

Door de flinke stortbui moesten we het programma links en rechts wat aanpassen, een uurtje later dan gepland was het ‘s middags tijd voor de vossenjacht. Tien vossen, verkleed als figuren uit het Wilde Westen, verstopten zich in hartje Elburg. De kinderen moesten ze opsporen en kregen een letter mee, die tien letters vormden samen het woord Rodeo Stier. Een vrouw die niet bij onze tien vossen hoorde was iets minder blij toen ze elke keer aangesproken werd met de vraag of ze ook een vos was!!!

Bij terugkomst had iedereen even lekker tijd voor zichzelf tot aan het avondeten. Hierna voor de jongsten, douchen, pyjama’s aan en lekker binnen luisteren naar een spannend verhaal.

De D en C-jeugd speelden “De Alleskunner” – een spel vol toffe opdrachten zoals een quiz, het vinden van tennisballen met jouw nummer erop, de spaghettirace, dobbelstenen stapelen en magnetics. Daarna de kleine finale met 3 deelnemers waar uiteindelijk maar 1 Unitassers er met de trofee Alleskunner vandoor kon gaan.

De B-jeugd mocht zich uitleven met Levend Stratego waarbij Daan dacht dat het een goed idee was om de vlag midden in de Spijkvijver te zetten ….  Maar dat was nog niet alles… na het spel dachten de B’ers dat ze richting tent en bed mochten maar nee: tijd voor een dropping! In kleine groepjes werden ze in het donker ergens in de omgeving afgezet. Met een paar aanwijzingen, zaklampen en wat natte sokken vonden ze hun weg terug naar het kamp. Een avontuur om nooit te vergeten – en voor sommigen misschien ook een beetje slaaptekort.

Maandag – Het einde alweer in zicht

Stond iedereen op zondagochtend al rond 07.00 uur te stuiteren, hoe anders was dat de tweede ochtend. Maar daar heeft de kampleiding natuurlijk geen boodschap aan, gewapend met boombox, fluitjes en potten en pannen werd iedereen uit zijn bed gerammeld. Een kort nachtje dus voor sommigen maar dat hoort erbij.

De laatste dag begon met een gezamenlijk ontbijt en het opruimen en opdrogen van de slaapspullen. Tijdens het eindspel – een actieve achtkamp – streden de groepjes voor hun laatste punten. Korfbal mocht natuurlijk niet ontbreken, voetbalrugby, hoefijzerwerpen, touwtrekken en de barsalon, het Wilde Westen kwam weer even tot leven.

Vlak voor de lunch was het tijd voor de prijsuitreiking, ieder groepje kwam onder luid gejuich op het podium met zijn vlag maar er kon er maar een de winnaar zijn: de Totemstrijders!

Na de lunch was het tijd om afscheid te nemen van Elburg. De terugreis verliep top, mede dankzij de hulp van ouders die kwamen helpen met opruimen en vervoer. En special thanks aan de schoonmaakploeg, heel erg fijn dat jullie konden helpen! Terug in Harderwijk werden kinderen herenigd met hun ouders – moe, niet al te schoon, nat, maar hopelijk vol verhalen en een heel tevreden gevoel!

Dank en trots

Wat zijn we trots op alle kinderen. Ze hebben zonder mopperen de regen getrotseerd, zijn geen moment gestopt met lachen en hebben er samen een topkamp van gemaakt. En natuurlijk een diepe buiging voor alle begeleiders – jullie inzet, flexibiliteit en enthousiasme zijn goud waard.

Tot volgend jaar – hopelijk weer mét zon

De kampstaf