Henk Puffelmans ziet .... tradities | c.k.v. Unitas / Perspectief

20-12

Henk Puffelmans ziet .... tradities

Geplaatst door Henk Puffelmans op 20-12-2025. 98 weergaven.

We mogen ook helemaal niets meer in dit land! Nu is zelfs onze vuurwerktraditie afgeschaft. Hoezo haalt de regering het in haar hoofd om de oog- en brandwondenzorg, het ambulancepersoneel én de ME zo te beschermen in de laatste dagen van het jaar? Het hele jaar hebben we kneiterhard gewerkt met z’n allen, en het minste wat we dan nog zouden mogen doen is onze eigen verantwoordelijkheid negeren, met een dronken kop onnodige risico’s lopen en vooral het milieu naar de ratsmodee helpen, toch? Dat is gewoon traditie in ons land!

‘We doen dit al jaren zo, dus we zullen het zo blijven doen’ is natuurlijk een gigantische drogreden. Als die uitspraak stand zou houden, zouden we nog in berenvellen lopen, of op z’n minst met de stoomtrein of diligence naar het werk gaan. Aan de andere kant: er is ook niets mis met tradities. Een gemeenschappelijke cultuur met bijbehorende tradities kan zorgen voor sociale cohesie, voor binding met je thuisland, voor een gevoel van broederschap. Samen carbidschieten is ook gewoon heel gezellig. En ik vraag me af of er een algeheel landelijk vuurwerkverbod nodig was geweest als ‘vuurwerk afsteken’ betekent dat je -net als ik vroeger- met wat rotjes en pijlen de wijk of de weilanden in gaat. De laatste jaren vierde ik echter Oud en Nieuw in een wijk in Zwolle die rond de jaarwisseling vroeger gekscherend klein-Gaza genoemd werd. Om 1:00 naar huis rijden en alle explosies vermijden was steevast een uitdaging,

Nu is Unitas niet per se een club van tradities - we bestaan tenslotte ook nog maar zo’n zestig jaar. Ik kan me wel een aantal activiteiten herinneren die we vaker hebben georganiseerd, maar de frequentie en de invulling daarvan kan van jaar tot jaar wisselen. Niet echt een traditie, dus.

Wat dat betreft is het mooi dat ik vorige maand las dat we eindelijk binnenkort weer een schutterstoernooi gaan organiseren. Het duurde precies twee minuten, en Erik en ik hadden ons al opgegeven - als duo, nota bene. Niet in de zomer, niet bij de afsluitingsdag, maar soît, kniesoor die daarop let. En we kunnen het niet echt een traditie noemen, maar feit is wel dat we de afgelopen seizoenen altijd in de Sypel een wedstrijd wonnen waarin we vooraf weinig kansen toegedicht kregen: HKC, AW/DTW, PKC… en wie weet dus vanavond DVO. Zul je net zien: wordt het die ene wedstrijd dat ik níet als supporter aanwezig ben toch ineens vuurwerk!