Goede Tijden, Slechte Tijden | c.k.v. Unitas / Perspectief

16-11

Goede Tijden, Slechte Tijden

Geplaatst door Roy van Boven op 16-11-2015. 1162 weergaven.

Onderstaand column was bedoeld voor het programmaboekje van 14-11-2015 en is geschreven voordat de aanslagen van vrijdag 13 november plaatsvonden in Parijs.

Goede Tijden, Slechte Tijden

Wie kent het niet. Of u het nu wilt of niet, ‘Goede Tijden, Slechte Tijden’ zit in uw hoofd. Iedereen weet wat het is. Iedereen weet dat het programma voornamelijk door vrouwen wordt bekeken. Elke doordeweekse avond om acht uur ‘s avonds zit half vrouwelijk Nederland met een doos tissues, een groot glas hete thee en een reep chocola op de bank paraat voor het dertig minuten durende vertier dat in de volksmond GTST heet.

Ik ben zelf gezegend met een hele lieve vriendin, die toevallig ook al sinds ze haar puberteit ingleed geen aflevering van GTST meer gemist heeft. Wanneer we om 20:00 uur met iets anders bezig zijn dan GTST, dan wordt de gemiste uitzending hoe dan ook zo snel mogelijk terug gekeken en daar valt helemaal niets tegenin te brengen. Is ze een weekje weg geweest? Dan is op maandagavond de gemiste tweeënhalf uur al weer ingehaald, het liefst met mij onafgebroken aan haar zijde. De ‘GTST-tune’ werkt op haar als een fluitje op een speelse hond.
Ik betrap mezelf er wel eens op dat ik sommige verhaallijnen nog wel interessant vind ook. Ik, de man, het ras waarvan men verwacht dat het met een bak chips boven luid scheldend voetbal gaat zitten kijken, wanneer de vrouw beneden de tv heeft opgeëist, geef het hier openlijk toe. GTST is soms leuk. Met de nadruk op ‘soms’. GTST kent goede tijden en slechte tijden. Ik vind alleen wel dat de naam ‘Goede Tijden, Slechte Tijden’ misplaatst is. Ik weet niet hoe het vroegah was, maar in het Smartphone-tijdperk heeft GTST meer weg van ‘Soms Goede Tijden, Maar Meestal Toch Vooral Slechte Tijden’. Het is een beetje een opeenstapeling van slappe tranentrekkers, die door elkaar heen lopen en vervolgens klakkeloos in één slok met de hete thee en de chocolade geslikt worden door het gulzige vrouwvolk, dat er maar geen genoeg van kan krijgen.

Hoe anders is dat dit seizoen bij Unitas/Perspectief. Het kan niet op bij onze Harderwijkse garde. De verwachtingen waren weliswaar hooggespannen, maar die moet je dan toch nog maar even waarmaken. Unitas/Perspectief 1 heeft het op het veld geflikt en ook in de zaal zijn de ogen louter gericht op de hoogste positie. We krijgen van alle kanten de favorietenrol op ons dak geslingerd en vanaf vandaag zal duidelijk gaan worden of dat terecht is.
Unitas/Perspectief is tot op heden de fysieke paradox geweest van het GTST zoals ik het ervaar. Geen stortvloed aan drama en kwelling, maar een oase aan overwinning en geluk. Dit zaalseizoen gaan de toppers van S1 laten zien of Unitas/Perspectief net als vorig jaar terugvalt in het ‘klassieke’ GTST-ritueel, of dat men ook in de Overgangsklasse zaal de scepter zal zwaaien. Ik stem voor optie twee, voor de optie ‘Meestal Goede Tijden, En Soms Een Leeg Bierglas’, dus. Mocht dat scenario zich voordoen, dan zal ik elke week met veel plezier en toewijding naar een nieuwe aflevering van Unitas/Perspectief vs. De Rest kijken. Vanavond is aflevering één, kijkt u met mij mee?