Henk Puffelmans ziet..... een cyclus | c.k.v. Unitas / Perspectief

24-11

Henk Puffelmans ziet..... een cyclus

Geplaatst door Henk Puffelmans op 24-11-2019. 499 weergaven.

Misschien is het goed om met een cyclische column te beginnen. Immers, mijn laatste column vorig jaar -na de vermaledijde degradatie- eindigde met de verwachting dat we gauw weer op het oude vertrouwde niveau terug zouden keren. Promotie en degradatie, als een soort van cyclische wisseling van de seizoenen. Je weet dat je ooit degradeert, maar ergens zal ook wel weer een promotie volgen. Voetbalclub Volendam promoveerde en degradeerde zo vaak dat het medio jaren 90 de heen-en-weerclub genoemd werd. En nu we de donkere dagen van december naderen, kunnen we ook vast uitkijken naar de volgende stap in de natuurlijke cyclus, de straks weelderig ontluikende lente. Het lijkt nu nog zo ver weg, maar even met de ogen knipperen en de korte broek kan weer uit de kast!

Een cyclus is eigenlijk een heel natuurlijk gegeven. Niet alleen de loop van de seizoenen kennen we, maar iedereen die De Leeuwenkoning zag kan The circle of life meezingen. En het merendeel van de vrouwelijke helft van alle zoogdieren kent ook de maandelijkse cyclus (Finkers zou hierbij fijntjes opmerken dat de weekdieren de uitzondering vormen, maar dat terzijde).

Ook in de literatuur is zo’n cyclus een bekend gegeven. Vorige week bijvoorbeeld behandelde ik in havo-5 twee gedichten, waarvan één het thuis opzoeken waard is, getiteld Je had een potlood in je haar, geschreven door Ingmar Heytze. Daarin wordt de cyclus van een relatie onnavolgbaar verwoord, met precies tussen schuchtere kennismaking en heftige break-up het grote geluk, heel letterlijk. Het knappe cyclische van het gedicht zit ‘m er ook in dat je de titel ook weer als laatste regel zou kunnen lezen, waarna het hele circus weer opnieuw begint. Een cyclus kun je overal zien, je moet soms alleen scherp kijken om die te kunnen opmerken.

En voor ons vanavond begint dus een nieuw hoofdstuk in de cyclus van de korfbalsport. Na de najaarscompetitie volgt het heerlijke zaalseizoen, waarna we weer het veld op gaan enzovoorts. Vorig jaar sprak ik op deze plek de hoop uit dat onze vlegels hopelijk na een promotie eens wat langer op hun plek zouden blijven liggen, maar nu, aan het begin van het seizoen, bekruipt me het gevoel dat we niet op de zaken vooruit moeten lopen. Zo soepel ging het veldseizoen ook weer niet en om heel eerlijk te zijn zie ik in onze poule ook wel heel sterke opponenten. Misschien is het daarom goed om niet meteen te hoog van de toren te blazen. Misschien is het goed om alleen maar met een cyclische column te beginnen...