Henk Puffelmans ziet.... een paradox | c.k.v. Unitas / Perspectief

11-02

Henk Puffelmans ziet.... een paradox

Geplaatst door Henk Puffelmans op 11-02-2023. 315 weergaven.

Afgelopen vrijdag ontvingen de spelers en staf van de selectie de Harderwijker Sportpenning, een beloning voor teams die een bijzondere sportieve prestatie hebben neergezet. Blijkbaar is het toch wel uniek wat zich dit jaar aan het Slingerbos en in De Sypel afspeelt.

Die penning lijkt een paradox: je wordt beloond voor het feit dat je promoveert naar een divisie waar het schijnt alsof je kanonnenvoer bent: dit zaalseizoen werd er nog geen enkel punt behaald, en het doelsaldo spreekt boekdelen. Toch kan ik de keuze van Het Bevoegd Gezag wel begrijpen: de bijzondere sportprestatie is meer dát we in de League spelen, en niet hóe. Onze tegenstanders zullen dat beamen: de Drenten hadden ooit een befaamd Commisaris van de Koningin, Relus ter Beek, en hij liet ooit optekenen: ‘Het maakt niet uit hóe ze over je spreken, áls ze maar over je spreken.’ Niet helemaal dezelfde uitspraak, wel dezelfde energie.

Er zijn dan altijd mensen die naar de stand kijken, en wat sikkeneurig worden: is elke week op de broek krijgen wel goed voor je ontwikkeling als speler? Raak je niet gedemotiveerd? Moet je niet bang zijn voor een enorme terugval? Ik snap die vragen wel - het lijkt een beetje op de boosheid en leegte na een dramatische break-up. In de film Men in Black quoten de hoofdrolspelers de Engelse dichter Alfred Tennyson: ‘It’s better to have loved and lost, than to have never loved at all.’ Vertaald naar korfbal: het is beter om de League behaald te hebben, en op je falie gekregen te hebben, dan tot in de eeuwigheid te pendelen tussen hoofd- en overgangsklasse.

Toch is het mooi dat we als Unitassers tot nu toe -ondanks de uitslagen, ondanks de stand- niet in mineur zijn. Schaamte kenden we al niet als vereniging (en daar zijn genoeg voorbeelden van te vinden, Raymon), en we hoeven ons ook echt niet te schamen voor wat we laten zien. Ook al halen we tot nu toe geen punten, in elke wedstrijden zijn genoeg lichtpuntjes: Mike als topscorer vorige week, een van de weinige teams waar iedereen kan en mag scoren (laat het de dames van KCC en Groen Geel maar niet horen), de wondergoals van Noah, elke wedstrijd maximaal strijden… al die lichtpuntjes bij elkaar vormen toch een prachtig lichtsnoer. En bij het licht van de lampjes schittert de Sportpenning het mooist.