Henk Puffelmans ziet.... doelen | c.k.v. Unitas / Perspectief

06-01

Henk Puffelmans ziet.... doelen

Geplaatst door Henk Puffelmans op 06-01-2024. 274 weergaven.

Op 31 december een groot feest vieren omdat de aarde weer een rondje om de zon heeft gedraaid is natuurlijk volstrekt willekeurig. Ook op pakweg 22 juni kunnen we dat vieren, nietwaar? Sowieso vind ik onze kalender hopeloos ingewikkeld, maar dat is een ander verhaal. Mijn voorstel voor een nieuwe, betere indeling zou zijn: elk jaar bestaat uit precies 13 maanden van 28 dagen, precies vier weken. Elke eerste van de maand is een maandag, elke maand eindigt met een weekend. Ik denk dat er genoeg draagvlak is voor dit plan, want ik heb nog nooit iemand horen mopperen over een dertiende maand. De dag die we overhouden (13x4x7 = 364) kunnen we gebruiken als Grote Nieuwjaarsdag, een nationale feestdag die in het teken staat van Opnieuw Beginnen en Goede Voornemens (en knieperties, maar dat is een geheimtip - vraag Erik straks maar). Die dag zou idealiter ergens in september vallen: lekker weer, de vakantie achter de rug en je hebt bakken met energie.

Op 1 januari aan je goede voornemens beginnen is namelijk al helemaal kansloos. Hoezo ga je je betere ik uitvinden en uitventen als het weer zo guur en lelijk is? Niemand gaat voor z’n plezier bewegen in de storm en regen, en probeer maar eens van die hapjes en drankjes af te blijven als je lichaam schreeuwt om een extra speklaagje. De eindeloze reeks van donkere, natte dagen zijn een aanslag op je doorzettingsvermogen.

De topsporters onder ons zullen zeggen dat dat gewoon een kwestie van wilskracht is. Waar een wil is, is een weg, zeggen ze. Heb je geen zin? Dan máák je maar zin, zei Moeder Puffelmans vroeger al. In 1669 werd er in Amsterdam een gezelschap van schrijvers en intellectuelen opgericht, genaamd Nil volentibus arduum, vrij vertaald: niets is onmogelijk voor hen die willen. Een naam die impliceert dat weinig aan het toeval werd overgelaten. ‘Manifesteren’, zou dat tegenwoordig genoemd worden. Als we het een naam geven, is het werkelijkheid, zal de achterliggende gedachte zijn.

Zou dat voor Unitas ook zo gelden? Is het echt zo dat niets onmogelijk is, als je maar wil? Ik denk dat het veel genuanceerder ligt. Natuurlijk, als een van de zes schoten van Noah in die lange aanval op het eind tegen Mid-Fryslân raak zou zijn gegaan, hadden we op zeker gewonnen - dan waren we erop en erover gegaan. Maar betekent dat dat onze helden niet genoeg wilden? Welnee, die gaan elke week volle bak erin. Aan de wilskracht ligt het niet. Ik denk dat het net is als met de goede voornemens: als je de lat en nou niet meteen onrealistisch hoog legt, is de haalbaarheid van je doel een stuk groter. Dus niet: ‘Ik stop met snoepen en ongezonde tussendoortjes’, maar ‘Ik haal geen koekjes en chips meer in huis, en als ik trek heb, neem ik een handje nootjes.’ En ik moet ook zo leren denken over Unitas: niet ‘We gaan kampioen worden’, maar ‘We doen al onze wedstrijden gruwelijk ons best, en dat zal genoeg zijn dit seizoen.’ Realistische doelen, die zijn haalbaar. Net als de play-offs trouwens. Kak, kunnen die goede voornemens meteen weer de prullenbak in!