Henk Puffelmans ziet.... vooruitgang | c.k.v. Unitas / Perspectief

27-01

Henk Puffelmans ziet.... vooruitgang

Geplaatst door Henk Puffelmans op 27-01-2024. 213 weergaven.

Ik zal eerlijk tegen jullie zijn: ik ben geen hondstrouwe supporter. De afgelopen seizoenen heb ik me soms schuldig gemaakt aan een doodzonde: in de rust stiekempjes ertussenuit knijpen omdat de roep van het warme huis sterker was dan wat de wedstrijd me nog te bieden had. Het is zelfs een enkele keer gebeurd dat ik nageroepen werd door mijn vrienden die wél zitvlees hebben - of een minder warme bank, dat kan natuurlijk ook. En zo miste ik ook vorige week de wedstrijd: een sociale verplichting in Ommen was voor het gezin belangrijker dan Unitas steunen. Ik weet het, ik zou ook graag een beter mens zijn, maar over goede voornemens heb ik dit jaar al eens geschreven.

Rond een uur of half zes reden we uit Ommen terug, en het bleek geen enkel probleem om de wedstrijd op mijn telefoon te volgen in de auto: gewoon inloggen op Eyecons, en ik bleef keurig om de hoogte; wat de techniek tegenwoordig allemaal vermag, hè? Ik kom nog uit de tijd dat we op het veld moesten nadenken met welke lijn je moest beginnen met uitrollen - en toen we hoger gingen spelen werd er (voor de veiligheid!) een touw gespannen rond het veld; elke week paste iemand (echt, geen idee wie!) de kaartjes met standen aan op het Grote Informatiebord bij de zitkuil in de kantine. Analoger kon de sport niet zijn, en moet je ons nou eens zien!

Medio jaren 90 was ik enkele keren aanwezig bij de zaalfinale (die toen meer cult dan topsport was, volgens Mart Smeets), en ik was onder de indruk van de ambiance: de opkomst van de spelers - een grote spot, Eve of the war over de speakers, Guus Meeuwis in de rust…. En nu, een generatie later doen we hetzelfde en spectaculairder dan destijds: een deejay die de boel opwarmt, opkomstmuziek, een speaker, een volgspot en een tribune vol vlaggen en lichteffecten, en tijdens de wedstrijd intermezzodeuntjes - en verschillende camera’s leggen alles voor de thuisblijvers uit meerdere hoeken vast. Twee weken geleden bij Top zagen we zelfs een lopende camera in het veld bij time-outs en een camera bij de bespreking in de rust! Het is prachtig om te zien wat de vrijwilligers allemaal bedenken om de sport een nóg enerverder beleving te laten zijn voor de toeschouwers.

De échte supporters - de diehards die ook meegaan bij de uitwedstrijden, de ekte ekte- weten dat het ook anders kan, dat deze ambiance niet vanzelfsprekend is. Zo stond er bij de uitwedstrijd destijds in Arnhem een stadsomroeper zonder microfoon de namen op te schreeuwen van de spelers die het veld betraden - of dat mede door het karatetoernooi in hetzelfde sportcomplex kwam, vertelt het verhaal niet. Laten we daarom maar extra blij zijn met iedereen die vandaag in de zaal z’n best doet deze wedstrijd de allermooiste korfbalervaring van het jaar te laten worden. En je mag dus ook blij zijn met jou, jij tops(up)porter!