Nieuws

04-01

Toen de familie Puffelmans vroeger naar Drenthe ging om Oud en Nieuw te vieren, hadden we te maken met andere tradities en mores dan we in Harderwijk gewend waren. Er waren enkele verschillen, en ik kijk daar met enige weemoed en nostalgie op terug: ten eerste gingen we ‘s avonds te kerke, waar door een oude gerimpelde dominee onder andere de namen van de overledenen werden opgelezen, en ‘s avonds moesten we altijd rond 23:00 in de boerderij zijn, want opa ging de oudejaarspsalm oplezen - een destijds hinderlijke onderbreking van urenlang obsessief astronautjes afsteken rond de boerderij.

Het mooiste -en gekste- bewaarden we echter voor na middernacht: als we iedereen een smok hadden gegeven, trokken de kleinkinderen eropuit. We gingen van deur tot deur, en afhankelijk van het adres kwamen we aan voor knieperties, of besloten we te ‘slepen’: losse spullen uit de ene tuin halen en verplaatsen naar de andere - gewoon, voor de lol, er zat geen kwaaiigheid of vandalisme in. Tenminste niet bij, maar ik was dan ook maar acht ofzo. In de loop van de avond veranderde de groep jongelui steeds van samenstelling: dan weer haakte de een aan, en de ander haakte af. Vaak was ik de eerste, ik lag meestal om 2:00 al in de boerderij op één oor, maar de oudsten gingen door tot het ochtendgloren.

Dat laatste herken ik eigenlijk wel van de keren dat ik op latere leeftijd Oud en Nieuw in Harderwijk vierde: we gingen ‘s avonds wel de stad in, maar ik haakte vrijwel altijd al snel af. Ik was en ben geen kroegen- of discomens, maar dat afhaken was voor de rest van de vriendengroep geen probleem: gedurende de nacht haakten allerlei andere Unitassers namelijk vanzelf aan. En als ik nu naar mijn neefjes en nichtjes in Zwolle kijk, is dat aan- en afhaken gedurende de oudjaarsnacht in de binnenstad van alle tijden. 

Vandaag, net na de jaarwisseling durf ik over dat aanhaken wel een soort van parallel te trekken met de competitie tot nu toe: onderin pakte iedereen wel punten, en ook KCC speelde op een niveau dat ze uiteindelijk echt wel punten gaat opleveren. De middenmoot loopt geleidelijk over in de groep degradatiekandidaten: het is dus zaak snel punten te pakken, anders haken we vooralsnog even af - we hebben nog maar twee schamele puntjes, maar het voelt alsof we tot veel meer in staat zijn. In dit zaalseizoen speelden we echter tot nu toe vooral uit, maar nu is het gelukkig Nieuwjaar: voldoende thuiswedstrijden, dus genoeg kansen om punten te pakken. Een kwestie van aanhaken dus.