Henk Puffelmans ziet.... balanceren | c.k.v. Unitas / Perspectief

15-03

Henk Puffelmans ziet.... balanceren

Geplaatst door Erik Schuiling op 15-03-2025. 183 weergaven.

Op woensdag 7 augustus 1974 besloot ene Philipe Petit in de vroege ochtend iets legendarisch te doen: hij had tussen de Twin Towers (destijds nog in aanbouw) een koord gespannen, en het lukte hem al koorddansend naar de overkant te lopen, en slechts enkele bouwvakkers waren getuige. 40 meter naar de overkant, 400 meter boven de grond, niet gezekerd en geen vangnet - hij had alleen zo’n brede stok waar koorddansers aan te herkennen zijn. Voetje voor voetje schuifelde hij van het ene gebouw naar de andere. Het was een hachelijke onderneming, die hij nog spectaculairder maakte door niet alleen naar de overkant te lópen, maar ook op het koord te knielen, te liggen en zelfs te dansen. Uiteindelijk heeft hij die ochtend de oversteek acht keer gemaakt: het scheen hem geen enkele moeite te kosten.

Nu kunnen we ons allemaal wel iets voorstellen hoe dat is: balanceren op een slap koord. En dan niet per se letterlijk, maar meer als metafoor: in de afgelopen week ben ik bijvoorbeeld met mijn examenklassen bezig geweest met examentraining en speeches, maar die gasten moesten daarnaast nog toetsen maken van de zeven andere vakken, tussendoor nog een profielwerkstuk inleveren, een dijk van een presentatie geven en tussen de bedrijven door ook nog achttien zijn - en dat laatste is misschien nog wel de uitputtendste bezigheid. Probeer dan alle balletjes maar eens in de lucht te houden. Ik kon er dus wel wat begrip voor opbrengen als er af en toe een balletje viel deze week - dat is echter een luxe die Petit zich niet kon veroorloven.

Ik kan me zo voorstellen dat de jongens en meiden en de staf van het eerste zich ook een beetje als Petit moeten voelen inmiddels: de eindstreep is vlakbij, we kunnen handhaving rúiken, maar we weten ook dat één misstap fataal kan zijn. HKC heeft op papier een lastiger programma, maar ze hebben vaker laten zien te kunnen stunten tegen een betere ploeg, en een kat in het nauw maakt rare sprongen. Bovendien heeft het ook geen zin om vandaag en volgende week met een schuin oog naar de stream van HKC te kijken tijdens de wedstrijd: we moeten handhaving afdwingen op eigen kracht. Winnen van DOS óf KCC zou voldoende moeten zijn.

Net als Philipe Petit weten we wat we kunnen - zeker in De Sypel. Laat het net als tegen PKC, Fortuna, Blauw Wit en al die andere ploegen die het hier verdraaid lastig hadden maar gewoon ouderwets stormen. En als de stofwolken zijn opgetrokken, zien we wel waar we staan. We moeten maar gewoon het vertrouwen hebben dat het goedkomt: zoals Petit aan de overkant kwam, zo bereiken wij de achtste en misschien wel de zevende plaats. We hebben er tenslotte hard genoeg voor gewerkt. Op zaterdagavond 15 maart doet Unitas iets legendarisch: het stelt lijfsbehoud in de Korfbal League veilig. En wij waren getuige.