‘Unitas als rode draad door mijn leven’  Jaspert Korevaar (60) is 50 jaar lid 

De voorzitter verraste hem met een bos bloemen, een oorkonde van de bond en een penhouder met inscriptie. Ondanks een online jaarvergadering wilde Unitas het 50-jarig lidmaatschap van Jaspert Korevaar niet ongemerkt laten passeren. “De vereniging is een rode draad in mijn leven.”

HARDERWIJK – “Het is absoluut een mijlpaal, maar geen prestatie, want als je je contributie blijft betalen, word je vanzelf 50 jaar lid’’, klinkt de jubilaris (60) nuchter. Jaspert Korevaar werd in februari 1961 geboren, in oktober van dat jaar werd de korfbalvereniging opgericht door zijn vader Cor Korevaar en de heren Stijkel en Van Eijk. “De wieg stond bij wijze van spreken naast de stencilmachine bij ons thuis, waar het clubkrantje werd gedrukt. Mijn moeder, maar zeker mijn vader, waren ontzettend betrokken.”

Zijn broers en zussen korfbalden; zijn vrouw Yvonne leerde hij bij Unitas kennen. Als speler haalde Korevaar op zijn 17e het eerste team, dat toen nog als twaalftal in drie vakken speelde op het veld. In de zaal (twee vakken) waren er maar acht plekken te verdelen. “Ik moest in een oefenwedstrijd concurreren met Evert Peters. Hij speelde heel goed; ik speelde als een krant. Hij had meer talent en kwam erin. Ik ben voor de zaal nooit meer in beeld geweest. Op het veld heb ik het nog wel zes jaar volgehouden.”

Giftig mannetje
Korevaar bleef nog wel lang in lagere teams spelen, totdat hij voorzitter werd in 2000. 
 “Ik was in het veld een vrij giftig mannetje en lag nog weleens in de clinch met scheidsrechters. Als voorzitter moet je het goede voorbeeld geven en dat deed ik in het veld toen niet. Ik ben gestopt en ook niet meer begonnen.”
Hij was voorzitter tot januari 2007 en maakte de bloeiperiode van de club mee. In 2003 werden de junioren landskampioen in Ahoy en zij gingen een jaar later over naar de senioren. “We hebben heel veel moeite gedaan om ze bij elkaar te houden. Er werd door veel verenigingen aan spelers/speelsters geplukt. De club was weggezakt en het niveau ging weer omhoog – op het veld gingen we snel van de derde klasse naar de overgangsklasse. Frans Aartsen was op dat moment een goede trainer voor Unitas. Zijn opvolger was Harold Jellema, een super trainer die bij TOP Sassenheim zat en bij Unitas trainer werd. Hij bracht professionaliteit en beleving en zorgde voor aantrekkingskracht op spelers van buitenaf. Dat gebeurde daarvoor niet of nauwelijks. Ons standpunt was toen: haal ze jonger, zodat ze binding krijgen en langer blijven. Bijna iedereen die van buitenaf kwam, bleef hangen. De discussie wat dan de verhouding Unitasser/niet-Unitasser moest zijn, is er nu niet meer. In die tijd kwam er een mentaliteitsomslag en is de basis gelegd voor waar Unitas nu staat. We zijn aantrekkelijk voor sponsors geworden en hebben ontzettend veel geluk met Perspectief als betrokken hoofdsponsor.” 
Korevaar zelf was in die periode ook actief betrokken. Zijn zoon Ronald speelde enkele jaren in het eerste team; zelf reisde de voorzitter het land door om wedstrijden van de tegenstander op video vast te leggen. “Voorzitter of niet; ik ging vaak buiten de deur voor Harold Jellema filmen, zoals een keer op zaterdagavond in Stiens in het noorden van Friesland. Ik vond het leuk om te filmen en Harold was enthousiast. Ik heb prettig met hem samengewerkt, dat was een mooie tijd.”
In 2006 kreeg de club een tweede kunstgrasveld. “De opening was vrij spectaculair met een helikoptervlucht met ons erelid Janny Wilhelm - zij was en is het langst lid van Unitas - en toenmalig wethouder Rob Daamen.”
In de loop der jaren deed Korevaar, een echte clubman, van alles bij zijn vereniging: van technische commissie, 25 jaar lang als Sinterklaas optreden voor de jeugd, sponsorcommissie (die toen nog in de kinderschoenen stond) tot trainer. Nadat hij stopte als voorzitter, werd hij door de vereniging tot erelid benoemd. Een ontzettend grote eer; ik mag met mijn naam in een illuster rijtje staan.”
Hij is nog steeds actief als scheidsrechter en scheidsrechterbeoordelaar. “Ik floot op een gegeven moment standaard tweede klasse en reserve eerste klasse, maar door een kuitblessure en een zenuwaantasting  schrijf ik nu alleen nog in op wedstrijdjes in de buurt. We gaan jaarlijks met een leuk clubje uit eten en besparen door te fluiten geld voor de vereniging.’’

Nieuwbouw 
Unitas bestaat in oktober 60 jaar en Korevaar zou het mooi vinden als er tegelijkertijd ook een feestelijke opening van de nieuwbouw is. Hij is trots op wat er het afgelopen jaar is gerealiseerd op het Slingerbos. “Met zo’n accommodatie zet je de club wel op de kaart, want maar weinig korfbalverenigingen hebben zo’n complex. Het is grandioos hoeveel tijd en energie de bouwcommissie hierin heeft gestoken. De betrokkenheid van vrijwilligers bij Unitas vind ik erg groot. Het is fantastisch om te zien hoe ze ook op hun vrije zaterdag klaar staan. Gouden mensen die onvermoeibaar de schouders eronder zetten.” 
Korevaar stond vroeger middenin de club en hoorde veel van ouders en spelers. Nu staat hij er wat verder van af. “Er zijn nu nieuwe drijvende krachten die de kar trekken en de clubcultuur bewaken. Wat mij betreft is dat zo hoog mogelijk spelen, maar Unitas moet ook de gezelligheidsvereniging blijven die het altijd was en is. Ik voel me er nog steeds thuis en altijd welkom.”
Hij hoopt dat er na corona snel weer wat mogelijk is. “We drinken elke donderdagavond wat met een vast clubje en hebben al een tafel gesponsord vlak bij het raam, met uitzicht over het veld. 

Interview en foto: Marco Jansen