Eindelijk was het dan zover; na 17 wedstrijden keihard knokken, week in week uit er weer opnieuw aan gaan staan met de selectie, het team, de supporters, de club en uiteraard alle vrijwilligers die iedere thuiswedstrijd weer zorgen voor een geweldige organisatie. WE hebben een punt!

De gemiddelde speler/speelster in de Korfbal League zou je waarschijnlijk vreemd aankijken als je zo uit je dak gaat bij een gelijkspel. Maar dit gelijke spel voelde dus als veel meer dan dat. Een welverdiende beloning na iedere week weer opnieuw de schouders eronder te hebben gestoken.

Voorafgaand aan de wedstrijd van het vlaggenschip gaf het tweede het goede voorbeeld door revanche te nemen op de uitwedstrijd tegen LDODK 2. Een goede teamprestatie zorgde voor een terechte 22-17 overwinning. Als de ranglijst er bij de reserve League ook toe deed, waren zij op eigen kracht ‘gewoon’ gehandhaafd.

Vervolgens mocht tijdens alweer de allerlaatste thuiswedstrijd van het Korfbal League seizoen het vlaggenschip aantreden tegen LDODK 1. Voor Unitas de laatste kans om thuis punten te behalen en voor LDODK belangrijke punten richting de play-offs. Een mooi vooruitzicht dus. Het lijkt overigens wel gisteren dat we de hoofdklassefinale wonnen, maargoed dat kan ook komen doordat de foto na afloop van die winst nog steeds op de achtergrond van de laptop staat te shinen…..

Op naar de wedstrijd. De eerste helft was voor de neutrale toeschouwer niet perse een eerste helft om met plezier naar te kijken. En anders dan de andere wedstrijden schoot Unitas nu niet uit de startblokken. Er werd door de Friezen veel druk gegeven, waardoor Unitas naar buiten gedrukt werd, kansen van ver werden genomen en de aanvallen zo afgebroken werden. Aan de andere kant had LDODK het vizier ook nog niet direct helemaal op scherp staan en hield de verdediging van Unitas prima stand. Na 8 minuten zuivere speeltijd stond er pas 1-1 op het scorebord.

Er werd zo aan beide kanten moeizaam gescoord, maar de uitploeg liep gestaag uit naar een 1-5 voorsprong. Tijd voor de trainers van de thuisploeg om een time-out te nemen en de boel even op scherp te zetten en een paar omzettingen tussen de vakken te doen. Noah Bijsterbosch en Lara Kreikamp werden omgewisseld met Jules Verweij en Laura van Winkoop. Dit bleek een goedwerkende zet, want de aanvallen gingen beter lopen.

Dit gaf dus gedeeltelijk het gewenste resultaat, want LDODK liep gedurende de verdere eerste helft niet veel verder uit. Om en om scoren werd er een ruststand bereikt van 7-11. In principe nog geen voorsprong die niet meer te dichten valt, maar wie de vorige wedstrijden van Unitas gekeken heeft zal niet perse meer hebben ingezet op winst voor de thuisploeg.

Dit zullen de trainers van LDODK vast ook gedacht hebben. Topspeelster Marjolijn Kroon werd in de rust vervangen voor Femke Faber junior. Maar misschien toch net te vroeg gejuicht. Want hoe anders is deze tweede helft verlopen in tegenstelling tot de andere keren. Het begin van de tweede helft was het stuivertje wisselen. Tot twee keer toe werden twee goals van Unitas direct beantwoord door twee goals van LDODK, 11-15. En toen, misschien wel net als bij de hoofdklassefinale, kwam het momentum aan Unitas-zijde. Met onder andere drie goals van Noah Bijsterbosch (die man leeft voor deze momenten), was het ‘erop en erover’ en stond het ineens 17-16!

Ondanks doordat er door het kabaal vanaf de tribune (supertof ) weinig overleg tijdens het spel mogelijk was, en dat de spanning van misschien wel een punt halen hoog opliep, wist de thuisploeg het hoofd koel te houden en de aanvallen gestructureerd op te bouwen. De gunfactor binnen het team, en keihard werken om met z’n allen die pot binnen te slepen is het hele seizoen aanwezig geweest en heeft in de slotfase van deze wedstrijd misschien wel het verschil kunnen maken.

In plaats van het uitbouwen van de voorsprong bij de uitploeg, moesten dus alle zeilen bijgezet worden om die belangrijke overwinning richting de play-offs binnen te halen. Hoe fijn voor een LDODK om dan spelers zoals Erwin Zwart en Marjolijn Kroon binnen de gelederen te hebben. Alles al meegemaakt en op zo’n moment goals kunnen maken. De voorsprong van de thuisploeg werd door twee goals van bovengenoemde ongedaan gemaakt en ineens met nog 17 seconden op de klok moest Unitas alles eraan doen om toch nog een gelijkspel uit het vuur te slepen……

Een aanval waarbij het schot helaas niet viel, maar het scheidsrechtersduo een overtreding onder de korf zag van Erwin Zwart. Een strafworp met nog 2(!!) seconden op de klok…..! Dit zijn de momenten waar je op de training wel eens grapjes over maakt, en probeert de druk na te bootsen. Maar dat het dan ook écht gebeurt, nee dat verwacht je niet. Zoveel herrie als er vanaf de tribune af kwam gedurende de hele wedstrijd, zo muisstil was het toen Mark Kreikamp de eer (of de pech?) had om de strafworp te mogen nemen en zo het historische punt binnen te hengelen. En het lukt! Hij weet het hoofd koel te houden en het is de ploeg onder leiding van kersverse vader Marc Houtman, in samenwerking met Jelmer van der Beek dan toch éindelijk gelukt.

Alle lof voor zoals eerder genoemd de hele club die week in week uit meegeleefd heeft. Komende zaterdag staat er nog één wedstrijd op het programma, de uitwedstrijd tegen KCC in Capelle a.d. Ijssel. Zou er van 1 punt nog 3 punten gemaakt kunnen worden?

Tot dan!

Met dank aan Lara