Nieuws

03-03

Als decaan houd ik me deze maanden erg bezig met de profiel- en vakkenkeuzes van leerlingen uit het derde leerjaar. Leerlingen kiezen vooral de vakken waar ze goed in zijn, die ze leuk vinden en/of die ze nodig denken te hebben bij eventuele vervolgstudies. Twijfelen ze, dan kiezen ze zo breed mogelijk. De overheid vindt het fijn dat leerlingen in zo’n geval ook de technische studies in hun achterhoofd houden: er dreigt immers een groot tekort aan technische mensen.

Vroeger leek techniek niet zo belangrijk. Tenminste, bij het korfbal niet. Neem Jelmer, onze vaste kracht die na een eeuwigheid eindelijk afscheid neemt van de selectie. Hij is waarschijnlijk de enige speler die bij dezelfde club in zowel de derde klasse als de Korfbal League gespeeld heeft. Een groot hart, een doorzettingsvermogen waar je u tegen zegt en verder de hele EU aan karakter: gogme, sangre, panache, grinta en ausdauer. Maar techniek, ho maar. Het adagium ‘Als Jelmer schiet, loopt de aanval niet’ zal hem inmiddels de strot uitkomen.

Binnen en buiten de selectie zie je tegenwoordig veel meer techniek. En dan bedoel ik niet alleen de verfijnde schottechniek van de huidige generatie (terwijl het nog maar een jaar of twintig geleden is dat het ooievaarsschot van Nico Middelbos vermaard was in de regio), maar bijvoorbeeld ook de technische hulpmiddelen: dankzij de video-opnames die on demand afgespeeld kunnen worden tijdens trainingen en de korfbalanalyse-app van Erik wordt de selectie van elke wedstrijd beter: de techniek staat voor niets! Het is goed te weten dat achter onze mannen een heel technisch team paraat staat.

En toch… korfbal win je niet op techniek. Niet alleen, in elk geval. Als ik de sport de laatste jaren zich zie ontwikkelen, valt me op dat het fysieke en tactische aspect steeds belangrijker wordt. Elk team heeft aanjagers, doorzetters en opzwepers nodig. We hebben veel technische mensen in de selectie, in de ruimste zin van het woord… maar ik gun onze selectie vooral ook een nieuwe Jelmer.