Het is maandagavond als we bij elkaar komen voor de training om de wedstrijd van afgelopen weekend te bespreken. We hebben gespeeld tegen Nic in Groningen en verdiend gewonnen. Het blijkt een korte bespreking te worden waarin naar voren komt dat we trots mogen zijn op onze eerste helft. Daarin werd de afstand de van 7 doelpunten afgedwongen die aan het einde van de wedstrijd er nog zou staan. Dat de tweede helft een matige was, waarin 6 keer door beide ploegen is gescoord moeten we ons niet door laten leiden. Het is een goede overwinning bij een tegenstander waarin vorige jaren de punten niet meegenomen werden.

Toch komt er aan het einde van de bespreking een kritisch punt naar voren, de derde helft. Normaliter wordt een wedstrijd uit in Groningen afgesloten met een wilde stapavond in ‘De drie gezusters’, ‘Het feest’ of welke andere kroeg er maar open is om ons via de tap nog van wat energie te voorzien. Uiteindelijk zouden we dan vroeg in de morgen teruggaan naar ons hostel om daar toch even de ogen te sluiten voordat we in de auto stappen en terugrijden. Dit jaar is er echter één belangrijke reden waarom er niet veel animo is voor deze derde helft. Het tweede speelt op hetzelfde tijdstip in de Ereklasse bij KZ. Hierdoor is het voor hen helaas niet mogelijk om richting Groningen te komen. Vanuit het eerste wordt alsnog een poging gedaan om het centrum van Groningen wat veiliger te maken. Eten bij de brandweer, ken ik nog een leuk spelletje van trouwens, waarbij toch een groot gedeelte aanwezig is en daarna richting een café. Juist op het moment dat de plaatselijke vrouwelijke studentenverenigingen/vrijgezellenfeesten en andere paradepaardjes zich thuis voldoende moed hebben ingedronken en verplaatsen richting ons café besluiten wij om de weg weer richting huis in te zetten. Diezelfde avond nog wordt afgesproken dat de uitwedstrijd tegen OWK de derde helft een betere zal worden.

Na deze bespreking mogen we ons 90 minuten lang in het zweet werken waarna de avond wordt afgesloten met een ongebruikelijke: ‘Tot morgen’.

Sinds dit seizoen is er een externe locatie voor ons om als selectie bezig te zijn met onze fysieke capaciteiten. “De Berekuyl” in Hierden heeft via Jeroen laten weten dat ze ons willen helpen met begeleiding op fysiek vlak. Mede door deze samenwerking zou het aantal blessures van vorig seizoen, waar we van een aantal sterren nog steeds hopen dat ze snel weer fit zullen zijn, moeten worden beperkt. Dit betekent dat iedereen van de selectie welkom is om op Dinsdagavond onder professionele begeleiding aan zichzelf te komen werken en daardoor een volgende stap gemaakt kan worden.

Afgelopen Dinsdag werd voor het eerste anders ingedeeld, tweede had deze sessie een week ervoor gehad. Om ons als team te fungeren is het niet alleen belangrijk om goed te kunnen korfballen en talentvol te zijn. Het mentale gedeelte van de sport is minstens zo belangrijk en ook daar krijgt de selectie begeleiding. Margreet is ingezet om alle ongeleide projectielen binnen ons team een richting in te sturen. Bij binnenkomst in De Berekuyl hoor ik dat Messi net een schitterende vrijetrap binnenschiet tegen PSV, meteen krijg ik energie om aan de slag te gaan en deze bijeenkomst net als gister zo kort mogelijk te houden. Toch komen er veel leuke en interessante punten aan bod. Zo komen we te weten dat alle spelers een “i” in hun disc profiel hebben zitten. Leuk om te weten is dat mensen met een hoge I-stijl heel graag praten en zijn enthousiast en optimistisch. Wanneer Margreet ons dit laat weten denk ik bij mezelf: “De tweede helft van PSV zal er wel niet inzitten als echt iedereen zo graag praat.” Daarna gaan we in vakken bij elkaar en door elkaar een aantal vragen te stellen merk ik hoe nuttig deze bijeenkomst is.

Dag later hebben we met de mannen in WhatsApp over onze toekomstige tegenstander KIOS. Heel vrolijk vertel ik een aantal dingen die ik weet over het team waar we tegenkomen te spelen. Een aantal van die gasten heeft bij AW/DTV gekorfbald en weet ik wel te benoemen. Heel direct wordt er gereageerd dat ik maar eens wat videobeelden moet gaan kijken en de analyse aan Marleen over moet laten. Marleen heeft aangegeven deze analyses op zich te nemen om zo van nog meer waarde voor het team te zijn. Die middag krijgen we een a4tje toegestuurd waarin de tegenstander is geanalyseerd. Ik kijk dit vluchtig door met de verwachting dat het meeste wel bekend is. Verrast kijk ik op als ik alle namen die ik die ochtend in de App heb gezet niet op papier zie staan. “Hoe is dat nu mogelijk? Ik kan me niet voorstellen dat ze allemaal in het tweede zitten”. Het antwoord is nog simpeler, de verkeerde KIOS. KIOS Ruinerwolde, waar ik zelf nog niet eerder tegen gespeeld had, zit bij ons in de afdeling. Hebben de vorige wedstrijd gewonnen van HKV en de eerste verloren van SKF. Met meer aandacht lees ik het a4tje door, bedankt Marleen voor de Analyse zodat ik weet tegen wie ik zaterdag speel.

Na een goede training op Donderdag mochten we zaterdag eindelijk dan tegen KIOS aantreden. Vooraf in de bespreking gaat het vooral over hoe wij aanvallend de zaken op orde kunnen houden en dat we daar de focus op moeten gaan leggen. De eerste goal is een deja-vu moment naar de eerste wedstrijd tegen OWK, tegenstander geeft veel druk en de eerste aanval wordt afgesloten met een doorloopbal zonder aanvalsopzet. Nu is het zaak om dit als enige vergelijkingspunt te houden met de eerste wedstrijd. Een fel begin wordt afgewisseld met een tijd zonder score vanaf onze zijde. Zo duurt het even voordat de snelle 4-1 voorsprong weggegeven wordt tot 4-4. Kansen binnen de 5 meter zijn er genoeg al willen deze er nog niet in. Tijdens te thee wordt aangegeven dat we vertrouwen moeten houden in ons schot. Net na de rust komt er toch een ‘Oh jee’ moment, een 8-7 voorsprong wordt door KIOS omgezet naar 8-9 voorsprong. Zij spelen een geduldig spel waar ze de juiste kansen zoeken. En zelf wil het nog niet helemaal vlotten in de afronding. Toch komen we op 12-12 weer op gelijk hoogte na elkaar te hebben afgewisseld in score. Op dat moment nemen we een aantal tactische beslissingen die aan het einde van de wedstrijd goed blijken te zijn. Er wordt 8 keer op rij gescoord en zo uitgelopen tot 20-12. Als laatste wordt er toch nog een doelpunt gemaakt door de gasten van KIOS en zo komt de 20-13 op het scorebord.

Reactie van Thomas Hoekstra na de wedstrijd: “Vind dat we op het juiste moment tactisch het een en ander veranderd hebben zodat we de controle kregen binnen de wedstrijd. Als je in de eerste helft een beter percentage haalt is daar het verschil al gemaakt, nu bleven zij aanhaken en hebben ze met hun geduldige aanvallen een vervelend spel om tegen te spelen. In de eerste helft ging het doorschakelen naar iemand anders die de doelpunten ging maken wat stroef, dit was in de tweede helft beter en dan merk je dat wij een antwoord hebben op het plan van KIOS.” Net voor het moment dat hij al richting bar wil lopen om wat drinken te bestellen geeft hij nog het volgende met een knipoog door: “Het is natuurlijk ook lekker dat ik deze wedstrijd 100% van de strafworpen maak”.

Na de wedstrijd stond er voor 100 aangemelde leden een BBQ klaar, geregeld door de selectie, waardoor de derde helft in Groningen van de week ervoor meer dan goed is gemaakt. Volgende week mogen we nogmaals thuis aantreden tegen Antilopen. Deze ploeg pakte toch enigszins verassend een punt tegen DOS Westbroek. Om 17:00 hopen we dat er weer veel publiek zal zijn!